With Gp for 'God thinks p', these axioms are adopted: Gp if p (Geach); no distinct G-thoughts are equivalent; all are conjuctive only; reality is homomorfic image of G-thought. Moreover, an indenumerable infinity of elementary G-thoughts is assumed, each a function of a denumerable infinity of arguments interpreted as Leibniz's monads. And the G-conjuctions are infinite sequences of those thoughts.

Morality is the highest idea and dream: (1) on unconditional (i.e. moral) value of the human life or of his right to live the very human life; (2) on equality of all human beings and (3) on voluntary (liberty) in human creative activity. This idea/dream is being cultivated in real world, which strongly limits this dream in all three points.

Basically, the Grzegorczyk's concept of mentality, presented in his book 'Psychiczna osobliwosc czlowieka' (2003) ( Psychic Singularity of Man), stems from the culture of the culitvated higher social classes. The authoress considers critically this conception by showing that it is not acceptable on the descriptive level and seriously questionable on the normative one.

The author attempts to present a new version of logical hermeneutics, which is based on Boguslaw Wolniewicz's theory. Logical hermeneutics is a instrument for understanding and interpreting systems, which aspire to be true or false. He shows strong and weak points of Wolniewicz's logical hermeneutics and postulates some reforms, which are necessary for its practical implementation. Firstly, in contrast to Wolniewicz, the author argues that logical and classical hermeneutics complement one another and that the perspective of classical hermeneutics is essential in the process of understanding and interpreting philosophical texts. Secondly, he shows negative consequences of using classical logic in logical hermeneutics and the usefulness of replacing the classical relation of consequence with an nonmonotonic and paraconsistent one. Thirdly, one of the most important and difficult things is to distinguish a set of propositions, which are logically isolated from the main part of interpreting philosophical system. And finally, the author tries to find out how interpretations of interpreting system can be compared, because Wolniewicz doesn't give the efficient criterions for better interpretation.

In 1996, Alan Sokal published in the periodical 'Social Text' an article which was a parody of postmodernist authors achievements. He wanted to prove that they wrongly interpreted and used some mathematical and physical expressions and thus, their works were nothing but 'fashionable nonsense'. The author analyses Sokal's accusations and shows that in case of postmodernism the Rudolf Carnap's method of criticism of methaphysics can be used.

This article is a reflection on the issue of dignified death in the context of volunteer work in the hospice movement. Its main objective is to show a positive value of volunteer work in this field of human activities and its philosophical grounds. In order to fully grasp the presented problem, issues concerning the sense of death and suffering in human life are raised and the phenomenon and essence of the hospice movement and palliative care are presented . Only on this grounds the issue of volunteer work in hospice movement is being brought up and its characteristic feature - selfless love discussed basing on philosophical concepts of Karol Wojtyla and Tadeusz Styczen.

The subject considered is human death and process of passing away. There are a lot of difficulties in defining these events because of troubles with definition of total human being and its complexity. Man exists in multifarious relation to external word and nobody knows which of them finally constitute human body, mind and personality, and which of them decide on human after-death and everlasting existence. The author proposes some solutions of that external mystery, apart from supernatural perspective.

In his book 'Homo in rebus.Wybrane problemy inkontrologii' (The Human Being within the Things. Selected problems of the Theory of Encounters) Lukaszynski examines the system presented in A. Nowicki's books 'The Man in the World of the Works' (1974) and 'Encounters within the Things' (1991). His interpretation is documented with 772 notes to 189 diverse Nowicki's publications. The title of the book correctly features the central category of erganthropia that is the real presence of the human being in his works. In the seperated chapters Lukaszynski presents the foundations of the system: atheism and the theory of encounters, leaving in the shade the pluralism and the axiology in which the culture is considered as the greatest value. Lukaszynski immobilises the object of his investigation, presenting the system of Nowicki in the shape which it had 14 years ago, but for Nowicki the philosophy is 'the thought of an incessant movement'. Nowicki called his philosophy 'the open system' that is always ready for modifications, ramifications, developing and deepening. The identity of system consists in the retaining of the same foundations, but the mannner of understanding (modus intelligendi) of his concepts becomes deeper. The central categories of the system ( human being, things, encounters, culture) are not independent and isolated , but penetrate and influence each other.

The substantial meaning of each philosophical project can be measured by the acute presence of questions which it is asking and which do not let the audience to remain passive. That is the reason why the philosophy of Adam Schaff is worth studying. Although, nowadays it is not as popular or politically correct as it used to be some years ago, his ideas, his life, scratch deeply our consience by questions he has asked. Who are philosophers and who should they be? What is their role in the society? Where is the borderline between politics, philosophy and ideology? How to measure and verify philosophers and their ideas? What is reality? What is the human potential to explore it? Where is the human space or where it should be? They claim attention and give credit to the man whose life has been dedicated to asking them.

Artykuł poświęcony jest wyodrębnieniu i analizie zarzutów stawianych metodologii naukowych programów badawczych Imre Lakatosa. Interesować nas będą zarzuty z tzw. luk racjonalności, rzekomo obecnych w systemie węgierskiego filozofa. Pierwsza z takich luk miałaby skazywać metodologię naukowych programów badawczych albo na całkowitą bezużyteczność, albo na takie same błędy, jakie są udziałem prostych koncepcji falsyfikacjonistycznych. Luka ta ulega zlikwidowaniu za sprawą wprowadzenia rozróżnienia na kontekst akceptacji oraz kontekst badania. Druga luka polegałaby na konieczności akceptacji metodologicznego anarchizmu w kontekście badania. Luka ta zostaje zneutralizowana, chociaż nie usunięta, poprzez ustalenie, że kontekst badania jest częścią kontekstu odkrycia. W trzecim wreszcie zarzucie próbuje się podważyć istotność i zasadność obecności norm racjonalności w ramach kontekstu akceptacji. Błędność tego zarzutu uzasadnia się poprzez wskazanie, iż metodologia Lakatosa nie zakłada wnioskowania indukcyjnego drugiego rzędu, zaś jej normy racjonalności powiązane są z ideą podobieństwa do prawdy.

W pracy dokonuje się prezentacji, a następnie krytycznej analizy pojęć świadomości i wartości Mariana Borowskiego - przedstawiciela deskryptywnego nurtu filozofii szkoły lwowsko-warszawskiej. Wskazuje się w ten sposób na pewną cechę charakterystyczną jego filozofii.

W artykule przedstawiono najważniejsze założenia tzw. filozofii epok świata F. W. J. Schellinga. Odwołuję się tu głównie, choć nie tylko, do pierwszej wersji Weltalter z 1811 r. oraz do analiz tego tekstu dokonanych przez X. Tilliette'a w I tomie Philosophie en devenir. Poprzez nawiązanie do wczesnych pism Schellinga z tzw. okresu transcendentalnego oraz do napisanych w 1810 roku "Wykładów stuttgarckich" pokazuję genezę projektu stworzenia tzw. filozoficznej epopei albo filozoficznego poematu, jaki w zamyśle autora miał być zarazem prawdziwym, tzn. żywym systemem, w którym prawda stanowi jedno z rzeczywistością. W tekście bronię tezy, iż przedsięwzięcie Schellinga może być uważane za porażkę, ale tylko z zewnętrznego, tzn. formalnego punktu widzenia. Oznacza to, iż niemożliwe jest stworzenie filozofii opowiadającej, bo pomysł ten jest aporetyczny już w samych swoich założeniach. Porażka mitopoezji jest jednakże tożsama ze zwycięstwem filozofii, a więc samego systemu epok świata (systemu czasów), rozważanego od strony jego myślowej treści, w którym Schelling daje podstawy koncepcji tzw. filozofii pozytywnej.

Celem niniejszego artykułu jest rekonstrukcja koncepcji demokracji stworzonej przez Johna Deweya (1859-1952) we wczesnym okresie jego twórczości, kiedy filozof ten pozostawał jeszcze pod wpływem neoheglowskiego idealizmu. Prezentacja Deweyowskiej wczesnej koncepcji demokracji poprzedzona została ukazaniem jej ogólnofilozoficznych założeń z dziedziny metafizyki, antropologii filozoficznej i etyki. Artykuł ten ma w zasadzie charakter historyczno-filozoficzny, choć można go także potraktować jako wprowadzenie do późniejszej, naturalistycznej i pragmatycznej filozofii Deweya, przeżywającej obecnie swoisty renesans. Ponadto Deweyowska wczesna koncepcja demokracji jest interesującym przedmiotem badań w kontekście prowadzonego we współczesnej filozofii społeczno-politycznej sporu o filozoficzne i moralne fundamenty demokracji.